Piscine Molitor Patel (Pi)
p.5-55, hoofdstuk 1-15
Hallo, ik ben Piscine Molitor Patel of gewoon Pi. Ik heb alles waar ik van dromen kan, alleen mijn naam zit niet echt mee. Op mijn eerste school had ik het daar redelijk moeilijk mee want alles is leuker dan al die spottende opmerkingen. Toen ik naar het volgende niveau ging had ik wel al het één en ander geleerd. Toen het mijn beurt was om me voor te stellen tijdens het appèl ging ik naar voor en schreef mijn naam en de wiskundige formule met de daarbij horende cijfers voor Pi op het bord. Vanaf die dag was ik van één last in mijn leven verlost.
Een groot deel van mijn leven is familie bestaande uit mijn papa, mijn mama, mijn broer en natuurlijk reken ik er ook mijn nonkel Francis Adirubasamy. Eigenlijk is oom Francis niet echt mijn nonkel, maar langs de andere kant zou ik hem niet anders kunnen zien. Hij was trouwens de man die me leerde zwemmen, want daar was hij mijn grootste voorbeeld in. Een ander groot deel uit mijn leven is natuurlijk de zoo van Pondicherry of onze zoo.
Zoals elk kind staat school ook nog centraal in mijn leven. En ik had geluk in mijn jeugd een paar goede leraren te treffen, mannen en vrouwen die mijn donkere hoofd binnenkomen en daar een lucifer aansteken. Een van hen was Satish Kumar, een geboren communist, atheïst en ook mijn biologie leraar. Toen ik hem tegenkwam in de dierentuin lichte hij niet alleen een lucifer op in mijn hoofd, maar een volledig haardvuur. Wie nog zo een indruk op me maakte was mijn vader, met als voorbeeld de keer dat hij ons, mijn broer en ik, liet toekijken hoe Richard Parker, een Bengaalse tijger, een geit verscheurde. Hoe verschrikkelijk dat ook was om naar te kijken, hoe gevaarlijk sommige dieren ook kunnen en zullen zijn, dieren blijven het grootste deel uit mijn leven.
