Piscine Molitor Patel (Pi)
p.151-202, hoofdstuk 53-68
Na het vinden van het noodpakket ging ik gaan slapen. Toen ik opstond had ik een onrustig gevoel, maar het water, het voedsel en de rust hadden mijn verzwakte gestel goed gedaan en me nieuwe levenskansen geboden. Maar met dit nieuw begin zag ik ook direct in hoe hopeloos mijn situatie wel niet was. Ik was alleen met een tijger en een hyena in het midden van de Grote Oceaan. En dat ik wist dat ik me in de Grote Oceaan bevond was ook mijn enige geografische ingeving dat ik had.
Uit veiligheidsoverwegingen heb ik toen ook besloten een vlot te bouwen. Tijdens dat bouwen heeft Vishnu mijn gebeden gehoord en liet Richard Parker de hyena doden. In uitzondering van mezelf en de elementen bleef er nu nog maar één tegenstander over. Echt mooi en stevig was het vlot niet, maar het deed alleszins wat het moest doen, drijven. Ik was dan misschien wel enkele meters van Richard Parker verwijdert, ik zat nu wel dichter bij de dreigende haaien die op elk moment het vlot konden omver duwen.
Ik had nu wel een zorg minder door de hyena, de situatie bleef niet ideaal. In de eerste nacht op het vlot viel er veel regen en het was allesbehalve warm. Omdat ik toen de slaap toch niet kon vatten smeedde ik maar mijn 5 plannen, 5 plannen om van 2 roofdieren geen roofdieren te maken. Toen ik uiteindelijk terug nuchter was bleken deze plannen nooit te kunnen werken. In tegenstelling tot de vorige 5 kon mijn laatste 6de plan, dit bestand eruit Richard Parker te laten sterven door honger en dorst, misschien wel werken. Maar dat zou voor later zijn. Richard Parker was dan wel een constante dreiging, de angst was de ergste dreiging die er was. Angst bleek de enige echte tegenstander van het leven te zijn.
In het midden van al mijn angst voor alles was het vreemd genoeg Richard Parker die me kalmeerde. De ironie van dit verhaal is dat uitgerekend degene die me in eerste instantie een ware doodsangst aanjoeg, dezelfde was die me daarna rust en een doel gaf; ja, ik zou zelfs willen zeggen dat hij me tot een compleet mens maakte.
Het overleven op het water brengt ook veel problemen met zich mee zoals, ironisch genoeg, het vinden van water en zoeken van een voedselvoorraad. Met de overlevingshandleiding leerde ik verschillende tips, waaronder het leren vissen. Met het visgerei dat in de kist lag probeerde ik veel, maar de eerste keren mislukte het keer op keer met een vislijn. Pas na het voorval met de vliegende vissen had ik aas om met te vissen. Daarna probeerde ik ook met een speer te vissen en met mijn handen schildpadden te vangen. Als een ware avonturier op zee begon het aardig te lukken, dat overleven op zee. Mijn band met Richard Parker probeerde ik te versterken door zijn voedsel- en drankvoorraad te zijn en me voor te doen als het superalfa-mannetje. Ik probeerde het beste te maken met alle middelen voor handen.
Ik had nu wel een zorg minder door de hyena, de situatie bleef niet ideaal. In de eerste nacht op het vlot viel er veel regen en het was allesbehalve warm. Omdat ik toen de slaap toch niet kon vatten smeedde ik maar mijn 5 plannen, 5 plannen om van 2 roofdieren geen roofdieren te maken. Toen ik uiteindelijk terug nuchter was bleken deze plannen nooit te kunnen werken. In tegenstelling tot de vorige 5 kon mijn laatste 6de plan, dit bestand eruit Richard Parker te laten sterven door honger en dorst, misschien wel werken. Maar dat zou voor later zijn. Richard Parker was dan wel een constante dreiging, de angst was de ergste dreiging die er was. Angst bleek de enige echte tegenstander van het leven te zijn.
In het midden van al mijn angst voor alles was het vreemd genoeg Richard Parker die me kalmeerde. De ironie van dit verhaal is dat uitgerekend degene die me in eerste instantie een ware doodsangst aanjoeg, dezelfde was die me daarna rust en een doel gaf; ja, ik zou zelfs willen zeggen dat hij me tot een compleet mens maakte.
Het overleven op het water brengt ook veel problemen met zich mee zoals, ironisch genoeg, het vinden van water en zoeken van een voedselvoorraad. Met de overlevingshandleiding leerde ik verschillende tips, waaronder het leren vissen. Met het visgerei dat in de kist lag probeerde ik veel, maar de eerste keren mislukte het keer op keer met een vislijn. Pas na het voorval met de vliegende vissen had ik aas om met te vissen. Daarna probeerde ik ook met een speer te vissen en met mijn handen schildpadden te vangen. Als een ware avonturier op zee begon het aardig te lukken, dat overleven op zee. Mijn band met Richard Parker probeerde ik te versterken door zijn voedsel- en drankvoorraad te zijn en me voor te doen als het superalfa-mannetje. Ik probeerde het beste te maken met alle middelen voor handen.
Ik vindt dit weer een goede samenvatting waar ik bijna niks kan over opmerken . ik heb wel 1 vraag. Wat bedoel je met je bewering dat de tijger je een completer mens maakt. Ik begrijp heel goed het ironische stuk waarbij je grootste angst je kalmeert maar ik begrijp niet wat je bedoeld met een completer mens. Zou je mij dit eens willen uitleggen alsjeblieft.
BeantwoordenVerwijderenDag Joran, ik begrijp je verwarring bij dit deel. In het boek staat de tijger eerst bekend als een constante dreiging. Maar eens we bij dit deel terechtkomen komt Pi erachter dat de tijger hem juist helpt nuchter te blijven. Zonder Richard Parker zou Pi uiteindelijk gestorven zijn aan de eenzaamheid. Richard Parker was geen tijger waarmee hij leefde, Richard Parker was een deel van hemzelf dat buiten hem leefde. Een deel dat hem met zijn 2 voeten op de grond hield door de hele tijd waakzaam te moeten zijn.
BeantwoordenVerwijderenIn dit deel vind ik het zeer leuk hoe Yann Martel zijn tijdsverloop neerpende. Hij laat de verwarring en eenzaamheid symboliseren door af en toe hoofdstukken door elkaar te schrijven. Hiermee maakt hij de roman ook realistisch omdat het een verteld verhaal is en een schipbreukeling die 227 dagen op zee heeft gedreven zal zich niet alles chronologisch herinneren.
Het nadeel hieraan is wel dat je geen zicht meer hebt op de vertelde tijd. Of vond jij dit anders?